Τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξής του:
Eρώτηση: Ποια είναι η άποψή σας για τις διερευνητικές; Πως βλέπεται να εξελίσσεται το ζήτημα από εδώ και πέρα; – Τι συμβολίζει η παρουσία Καλίν;
Απάντηση: Πρόκειται για έναν τακτικό ελιγμό της Τουρκίας, θέλει να λάβει πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης για να μην υποστεί κυρώσεις από την Ε.Ε. Η Άγκυρα θα ρίξει την ευθύνη στην Ελλάδα για το «ναυάγιο» στις διερευνητικές, που κατά πάσα πιθανότητα εκεί θα καταλήξουν. Ο Καλίν είναι το «μάτι» και το «αυτί» του Ερντογάν. Στη συνάντηση είχαμε αριθμητική ανισορροπία. Η αλλαγή στο χώρο διεξαγωγής που αποφασίστηκε τελευταία στιγμή για τις διερευνητικές επαφές, εντάσσεται στο πλαίσιο των ψυχολογικών επιχειρήσεων και των νέοθωμανικών οραμάτων του Τούρκου Προέδρου.
Ξεκίνησαν οι διερευνητικές, ενώ έχουμε σε ισχύ το τουρκολιβυκό σύμφωνο, το ιδεολόγημα της Γαλάζιας πατρίδας και την απειλή πολέμου από την Τουρκία, σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. Για την έναρξη των διερευνητικών θα έπρεπε να τεθεί ως προϋπόθεση η ακύρωση και άρση αυτών. Η Τουρκία δεν δείχνει ότι στις διερευνητικές θα εγκαταλείψει τη θεωρία των γκρίζων ζωνών. Είδαμε πρόσφατα με την επίσκεψη του ΥΦΕΘΑ στη Γαύδο, οι Τούρκοι να θέτουν ζήτημα ακόμα και για αυτό το νησί, ένα θέμα που ξεκίνησαν το 1996, κατά τη διάρκεια νατοϊκής άσκησης, μετά την κρίση των Ιμίων.
Η Τουρκία δεν θέλει στρατιωτική σύγκρουση με την Ελλάδα, καθόσον ένα μη αναμενόμενο αποτέλεσμα, θα δημιουργούσε πρόβλημα στο εσωτερικό. Θέλει να κατακτήσει τους στόχους που έχει θέσει χωρίς στρατιωτική εμπλοκή, εφαρμόζοντας, απέναντι στη χώρα μας τη στρατηγική του εξαναγκασμού.
Ερώτηση: Η Ελλάδα έχει δόγμα;
Απάντηση: Υπάρχει έλλειψη εθνικής στρατηγικής. Δεν υπάρχει κάποιο θεσμικό κείμενο που να περιγράφει τον τρόπο υλοποίησης των στόχων που έχουμε θέσει τόσο στην ειρήνη όσο και στον πόλεμο και δεν έχουμε καθορίσει απέναντι στην Τουρκία τις λεγόμενες «κόκκινες» γραμμές. Στις Ε.Δ. βέβαια υπάρχουν κείμενα που καθορίζουν τον τρόπο που θα αναπτυχθεί και θα χρησιμοποιηθεί η Εθνική Αμυντική Ισχύς καθώς και τα όρια (κόκκινες γραμμές) απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα αλλά όπως είναι κατανοητό η οποιαδήποτε εμπλοκή των ΕΔ αποτελεί πολιτική απόφαση.
Για να αποτρέψουμε μια πολεμική σύγκρουση και να διατηρήσουμε μία επίπλαστη ηρεμία, δεν ορίσαμε «κόκκινες» γραμμές στην παραβατικότητα της Τουρκίας. Οδηγηθήκαμε σε μικρές, σταδιακές υποχωρήσεις και δώσαμε στην Άγκυρα την εντύπωση ότι μπορεί να προβαίνει σε παράνομες ενέργειες χωρίς κόστος.
Οι παραβιάσεις και παραβάσεις έχουν μετατραπεί σε υπερπτήσεις. Οι επακουμβήσεις έγιναν συγκρούσεις και οι λεκτικές απειλές, πράξεις.
Η Τουρκία έχει τρία χαρακτηριστικά που πρέπει να μας προβληματίσουν. Τα αναφέρει ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του Στρατηγικό Βάθος ως συντελεστές ισχύος ενός κράτους.
Πρώτον: Πολιτική βούληση για χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος προκειμένου να υλοποιήσει τους στόχους που θέτει, αδιαφορώντας για τις διεθνείς αντιδράσεις. Το είδαμε στη Συρία με την εισβολή και κατάληψη εδάφους, στη Λιβύη με το σπάσιμο του εμπάργκο και την αποστολή μισθοφόρων, στην εισβολή που έκανε στην κυπριακή ΑΟΖ, στον εποικισμό της Αμμοχώστου, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Δεύτερον: Για τις δράσεις που υλοποιούνται υπάρχει εσωτερική νομιμοποίηση. Κεμαλιστές και Ισλαμιστές έχουν την ίδια προσέγγιση σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, μάλιστα η αντιπολίτευση υπερθεματίζει και ασκεί κριτική στον Τούρκο Πρόεδρο για τον τρόπο αντιμετώπισης της Ελλάδας. Ζητά να προβεί σε ενέργειες προκειμένου να πάρει πίσω η Τουρκία τα νησιά που έχει καταλάβει η Ελλάδα.
Παρά τα προβλήματα σε θέματα οικονομίας η δράση των Ε.Δ. δημιουργεί εθνικιστικό παροξυσμό στην τουρκική κοινωνία και δείχνει ότι όχι μόνο νομιμοποιεί τις δράσεις αυτές, αλλά είναι έτοιμη να αναλάβει και θυσίες για την εφαρμογή των οραμάτων του Τούρκου Προέδρου. Η τουρκική κοινωνία είναι εθισμένη σε φέρετρα από το πολεμικό μέτωπο. Στη χώρα μας ακόμα και σε σοβαρά εθνικά θέματα υπάρχει έλλειψη εθνικής ομοψυχίας.
Τρίτον: Υπάρχει μακρόπνοος σχεδιασμός και ο Τούρκος Πρόεδρος έχει μεγαλεπήβολα σχέδια. Θέλει το 2023 η Τουρκία να είναι ανεξάρτητη περιφερειακή υπερδύναμη. Ακούμε συχνά τον Ερντογάν να μιλά για την ανάγκη αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάννης, για τη Γαλάζια Πατρίδα, για τα σύνορα της καρδιάς του. Όλα αυτά δεν είναι δηλώσεις επικοινωνιακού περιεχομένου, αλλά τα εννοεί. Ο Ερντογάν νοιώθει ότι αναμετράται με την ιστορία και επιθυμεί να αντικαταστήσει τον Μουσταφά Κεμάλ στο τουρκικό εθνικό υποσυνείδητο. Για να το πετύχει αυτό χρειάζεται μια μεγάλη επιτυχία. Και αυτή η επιτυχία έχει σχέση με κατάληψη χώρου και τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας.
——————————————-