https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/ellinotoyrkika/7007201_bombardismos-dimosieymaton-petaxte-toys-toyrkoys-apo-nato
—————–
Όλο και περισσότερα δυτικά think tank και ΜΜΕ, απαιτούν εδώ και τώρα αποχώρηση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ.
Βέβαια το σενάριο αποπομπής της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ είναι δύσκολο, εκτός και αν οι Τούρκοι «τραβήξουν την περόνη ασφαλείας» μόνοι τους και επιτεθούν σε άλλο κράτος της συμμαχίας.
Μια χώρα μπορεί να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ, μόνο με δική της βούληση. Το άρθρο 13 ορίζει ότι «κάθε συμβαλλόμενο μέρος μπορεί να παύσει να είναι συμβαλλόμενο μέρος ένα έτος μετά την κοινοποίηση σχετικής καταγγελίας».
Ωστόσο, εάν για παράδειγμα τα μέλη του ΝΑΤΟ ήταν απολύτως αποφασισμένα να εκδιώξουν την Τουρκία, μια τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να περνούσε από το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο (NAC), το ανώτερο όργανο λήψης αποφάσεων του οργανισμού. Ωστόσο, οι αποφάσεις του NAC πρέπει να είναι ομόφωνες και από τα 29 κράτη μέλη.
Στην απίθανη περίπτωση που όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ συμφωνούσαν ότι η Τουρκία πρέπει να αποβληθεί, η Άγκυρα θα μπορούσε να κάνει χρήση του βέτο της. Το μόνο πιθανό σενάριο, στο οποίο θα αγνοείτο το βέτο της Τουρκίας, θα ήταν η περίπτωση μιας άμεσης και εσκεμμένης τουρκικής επίθεσης εναντίον άλλου κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ. Όπως και να έχει όμως, ήδη υπάρχει αρνητικό κλίμα κατά της Άγκυρας στη διεθνή κοινότητα!
Τι αναφέρει το think tank ”CATO Institute
”Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έκανε αυτό που θεωρείται θαρραλέο βήμα, καταγγέλλοντας τη γενοκτονία του 1915 από την Οθωμανική Αυτοκρατορία εναντίον του αρμενικού πληθυσμού της. Περίπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι χάθηκαν. Ο Μπάιντεν είπε: «Κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα, θυμόμαστε τις ζωές όλων εκείνων που πέθαναν στη γενοκτονία των Αρμενίων της Οθωμανικής εποχής και δεσμευτήκαμε να αποτρέψουμε ξανά μια τέτοια φρικαλεότητα».
Τα τελευταία χρόνια, η Άγκυρα έχει χάσει έδαφος στις ΗΠΑ. Με τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να δημιουργεί ταυτόχρονα ένα αυταρχικό κράτος, να συλλαμβάνει Αμερικανούς πολίτες, να είναι εχθρικό με το Ισραήλ, να φλερτάρει εδαφικές συγκρούσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο, να προωθεί τις ισλαμικές δυνάμεις, να επιτίθεται στους Κούρδους της Συρίας συμμάχους των ΗΠΑ, να παρεμβαίνει στρατιωτικά στη Λιβύη και να συνεργάζεται με τη Ρωσία, λίγοι φίλοι απέμειναν για την Τουρκία στην Αμερική.
Κανένας χωρίς τουρκική καταγωγή ή αμειβόμενος χρηματικά δεν έχει κανένα λόγο να υπερασπιστεί την τουρκική κυβέρνηση. Δεν υπάρχει πρόβλημα για έναν πολιτικό των ΗΠΑ να αγνοεί τους εκβιασμούς της Άγκυρας και να αψηφά τις "εντολές της".
Πράγματι, αν υπήρχε η δυνατότητα τα πυρηνικά όπλα της Αμερικής να βγουν αύριο από το Incirlik και όλες οι άλλες στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ που βρίσκονται στη χώρα, να απομακρυνθούν και να φιλοξενηθούν σε βάσεις εντός άλλων χωρών, αυτό θα ήταν προτιμότερο.
Σε τέτοια περίπτωση η Ουάσινγκτον θα συζητούσε με άλλα μέλη του ΝΑΤΟ πώς να αποβάλει ή να περιορίσει την Άγκυρα για να εξαλείψει ένα πρόβλημα διαρκείας στους κόλπους της συμμαχίας. Το καλύτερο για τις ΗΠΑ σήμερα θα ήταν ένα διαζύγιο με την Τουρκία και όχι η συνεχιζόμενη μάχη για το μέλλον της σχέσης τους, αφού ούτως ή άλλως ο Ερντογάν, μόνο κακό προξενεί σε συμμαχικά κράτη, όπως και στον τουρκικό λαό.
Το θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν από καιρό στην πολιτική ατζέντα των ΗΠΑ, για το οποίο όμως η ίδια η ιστορία έχει αποφανθεί.
Ως ιστορικό θέμα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, όπως ονομαζόταν αρχικά ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Οθωμανική Αυτοκρατορία η οποία ήταν ένας αδύναμος κρίκος στη συμμαχία των Κεντρικών Δυνάμεων, δέχτηκε επίθεση από την Αντάντ.
Οι Οθωμανοί πίστεψαν ότι ο πόλεμος αυτός είναι πόλεμος επιβίωσης του Έθνους τους και θεώρησαν σκόπιμο να προβούν μαζικά στη δολοφονία του χριστιανικού αρμενικού πληθυσμού που διαβιούσε στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό που συνέβη ήταν ένα τρομερό λάθος ανεξάρτητα από τις ακριβείς προθέσεις και συνιστά όντως γενοκτονία.
Ωστόσο πέραν της γενοκτονίας των Αρμενίων που διεξήχθη πριν από πολλά χρόνια, η Δύση αντιμετωπίζει σοβαρά και ουσιαστικά προβλήματα όπως είπαμε νωρίτερα και με την Τουρκία του σήμερα.
Αυτό που μένει μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες ενός ολοένα πιο διεφθαρμένου και αυταρχικού τρόπου διακυβέρνησης από τον Ερντογάν, είναι μόνο μια δημοκρατία μόνο κατ΄ όνομα. Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε την απόπειρα πραξικοπήματος πριν από πέντε χρόνια, ως πρόσχημα προκειμένου να φυλακίσει, διώξει και καρατομήσει οποιονδήποτε ήταν εναντίον του, από πολιτικούς του αντιπάλους, δικαστικούς , στρατιωτικούς, αστυνομικούς και πολίτες.
Ενώ ο Ερντογάν τώρα συνεχίζει να ασκεί με τεράστια δύναμη την τουρκική πολιτική, οι νίκες της αντιπολίτευσης στις δημοτικές εκλογές του 2019 και ο αντίκτυπος της πανδημίας COVID-19 στην ήδη ασταθή οικονομία, κλόνισαν την παντοδυναμία του.