Μεταξύ άλλων ο Κύριος Καθηγητής σημειώνει,
Ζούμε σε ένα κόσμο ο οποίος έχει γίνει πολύ πιο σύνθετος και πολύ πιο περίπλοκος από ότι εκείνη την εποχή ε αυτό που νομίζω πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι τότε ε η ζωή, η πολιτική η κοινωνική, η οικονομική κατά βάση ε εκινείτο μέσα στα πλαίσια του κράτους του έθνους κράτους, του εδάφους, η οικονομία ήταν εθνική και τα διάφορα, οι διάφορες κινητοποιήσεις γύριζαν γύρω από θεματικές εθνικές, δηλαδή εκείνη την εποχή οι φοιτητές ξεσηκωνόταν γιατί θέλανε να προωθήσουν, να επιβάλλουν κάποιες αλλαγές στην πολιτική των κυβερνήσεων. ε βέβαια σε ότι αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχε και η διάσταση αν θέλετε της αλληλεγγύης προς τον Βιετναμικό λαό αλλά κατά βάση ήτανε το ότι οι Αμερικανοί φοιτητές αφενώς δεν θέλανε να βρεθούνε να σκοτώνονται στο Βιετνάμ και, και θέλανε επίσης αυτό που μετά το είδαμε να αναπτύσσεται πολύ πιο έντονα στο Παρίσι, θέλαν να σπάσουν το συντηρητισμό της κοινωνίας, είναι η εποχή κατά την οποία ε, τίθεται το θέμα της σεξουαλικής ελευθερίας της απελευθέρωσης κτλπ επομένως είναι θέματα τα οποία είναι εσωτερικά μέσα στην εθνική κοινωνία.
Από τότε μέχρι σήμερα ο κόσμος έχει αλλάξει τελείως.
Τι έχει γίνει έχουμε. πρώτα απ όλα την παγκοσμιοποίηση, επομένως το όριο ανάμεσα στο τι είναι μέσα και τι είναι έξω έχει σχεδόν σβήσει, ας πούμε στον τομέα της οικονομίας είναι φανερό δεν υπάρχει πια εθνική οικονομία, οι εξελίξεις οι οικονομικές, το έχουμε ζήσει στην ελλάδα πάρα πολύ έντονα, οι εξελίξεις οι οικονομικές εξαρτώνται από ρεύματα τα οποία μας έρχονται απ έξω, μας πέφτουν στο κεφάλι και δεν ξέρουμε πώς να τα μαζέψουμε, το δεύτερο στοιχείο είναι ο νεοφιλελευθερισμός, ο περιορισμός του του ρόλου του κράτους, μία αντίληψη πολύ περισσότερο αν θέλετε διαχειριστική των πραγμάτων managerial που λένε, όλες αυτές οι καταστάσεις έχουν δημιουργήσει ένα καινούργιο κλίμα και σε αυτό το καινούργιο περιβάλλον έχουμε αυτή την έκρηξη, την φοιτητική άρα η επιφάνεια, είναι ότι έχουμε μία επανάληψη αυτών που ξέραμε στο παρελθόν και που τα θυμόμαστε κτλ μάλιστα οι παλαιότεροι τα χουμε ζήσει κι όλα από πρώτο χέρι, ποια είναι όμως η πραγματικότητα. (…) τα πανεπιστήμια γίνονται πεδίο, γίνονται αρένες, για συγκρούσεις που ξεπερνούν κατά πολύ την κοινωνία ποιο είναι το αποτέλεσμα, το αποτέλεσμα είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν ξέρουν πώς να το χειριστούν, διότι ε δεν της αφορά δηλαδή δεν μπορεί η Γαλλική κυβέρνηση, δεν μπορεί να δώσει λύση στο Παλαιστινιακό το να πιέζεις ας πούμε την κυβέρνηση τη γαλλική δεν έχει κανένα νόημα, δεν έχει τα μέσα να, να αλλάξει κάτι, να λύσει να δώσει λύση ε και το δεύτερο είναι ότι αυτές οι συγκρούσεις περνάνε μέσα από κομμάτια της κοινωνίας που είναι συνδεδεμένα, δηλαδή μέσα από τους Παλαιστίνιους, Άραβες που βρίσκονται στη Γαλλία και φυσικά μέσα από τους Εβραίους που βρίσκονται στη Γαλλία λοιπόν επομένως έρχονται αυτές οι δύο κοινότητες, οι οποίες θα έπρεπε να ζούνε αρμονικά μέσα σε ένα κράτος το οποίο είναι θεμελιωμένο πάνω στην λεγόμενη … δηλαδή στην ουδετερότητα απέναντι στις θρησκείες, θα έπρεπε να ζουν αρμονικά και έρχονται πια να συγκρούονται, να οξύνονται τα πάθη, να δημιουργούνται φαινόμενα εμ ταυτόχρονα φαινόμενα αντισημιτισμού για τους μεν,και ισλαμοφοβίας για τους δε, επομένως η κοινωνία διασπάται και φυσικά ε αυτό σε ένα έδαφος, που αυτές οι εντάσεις υπάρχουν και γίνονται πολύ χειρότερες Επομένως, επομένως είμαστε σε μία κατάσταση η οποία είναι πολύ πιο δύσκολη, διότι αφενός μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα, πολύ χειρότερα από ότι στο παρελθόν ε και που επίσης είναι συγκρούσεις που δεν οδηγούν πουθενά, τώρα το το άλλο το οποίο πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι ότι φυσικά τίποτα δεν είναι αθώο, δηλαδή εδώ έχουμε μία σύγκρουση ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους στην οποία ο καθένας προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη τον άλλον, το λεγόμενο blame game Οι μεν, οι μεν παλαιστίνιοι λένε κοιτάξτε μας βομβαρδίζουν, μας σκοτώνουν κτλ οι ισραηλινοί λένε μα αυτοί έχουνε διακηρύξει ότι θέλουν να μας πετάξουν στη θάλασσα και να μας εξαφανίσουν λοιπόν αυτό το blame game έρχεται και μετατίθεται τώρα μέσα στην καρδιά των πανεπιστημίων, άρα έχουμε έχουμε καταστάσεις οι οποίες είναι είναι πολύ σοβαρές και οι οποίες κυρίως, αντίθετα με το παρελθόν δεν έχουνε διέξοδο, δεν πάνε πουθενά,
▶ Πηγή: Πρώτο Πρόγραμμα
___________________________
➜ Ακολουθήστε το κανάλι μας στο Twitter στο https://twitter.com/twsMZcYw21xxM2L
➡ Ακολουθήστε μας στα Facebook στο https://www.facebook.com/Μια-σταλιά-ιστορία-και-επικαιρότητα-348869346202180
___________________________
Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο παρακάτω link
🎬 Subscribe : https://tinyurl.com/r9r92ktn