Θυμόμαστε την μεγάλη πορεία σας στο μπάσκετ.
Ευχαριστώ.
Και θεωρούμε ότι πέραν ότι υπήρξατε και σπουδαίος αθλητής, άρα υπήρξατε και σπουδαίος άνθρωπος.
Τώρα, θέλω να κουβεντιάσουμε λίγο για το άσπεργκερ, γιατί και εδώ στην Κύπρο υπάρχουν παιδιά, βλέπουμε τώρα τη φωτογραφία αυτή, την ιστορική.
Ο Αντιτοκούμπο, εσείς στη μέση και ο Γκάλης δίπλα σας και από εκεί ξεκίνησαν όλα.
Πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία, ήταν η αφορμή, η συνύπαρξη αυτή για να δημοσιοποιήσετε το θέμα.
Ναι, εγώ κανόνισα αυτή την άσπεργκερ του Γκάλη με τον Αντιτοκούμπο και μου έκαναν τιμή να συμμετευτούν ως πρωτεύτες.
Κάποια πράγματα θαυμάζουμε για τις οικογένειες που έχουν κάποιο άτομο στο φάσμα του αυτισμού και είναι πάρα πολλές και αυξανόμενα και μου έχουν έρθει και πάρα πολλά μηνύματα από την Κύπρο.
Είχαμε ειλικρινά πάρα πολλά μηνύματα από την Κύπρο γιατί χρειάζεται να… πολλές οικογένειες νιώθουν στιγματισμένες με αυτό το θέμα ενώ δεν θα έπρεπε.
Νιώθουν επειδή ο γενικός πληθυσμός είναι ανενημέρωτος.
Έχεις δίκιο. Έχεις δίκιο γιατί ξέρεις κάτι αγαπητέ Δημήτρη.
Μιλάω για την Κύπρο που ξέρω καλά.
Παιδάκια με αυτισμό αντιμετωπίζονται με ένα καθημερινό μπούλινγκ.
Έτσι είναι.
Είτε από την εξουσία, είτε από το περιβάλλον τους.
Έχω άπειρα παραδείγματα και εγώ από οικογένειες και στον κοντινό μου κύκλο που δηλαδή βιώνουν απίστευτες συμπεριφορές. Και αυτό είναι είτε από άγνοια από συνομιλικούς τους
άμα είναι παιδιά. Είτε από γονείς από την άγνοια. Και αυτό θέλησα κάπως να το ανατρέψω. Ό,τι είπα για μένα φυσικά είναι αλήθεια.
Απλά εγώ είμαι υπερλειτουργικός.
Μου το είπε ένας γιατρός ότι έχω στοιχεία άσπεργκερ.
Το έψαξα λίγο καλύτερα.
Λοιπόν και είπα ότι αν πρέπει να βγω και να λειτουργήσω και σαν ένας μοχλός ελπίδας για πολλοί κόσμο γιατί είναι και πραγματικότητα.
Να σας πω ότι έχω μαμά που μου έστειλε μήνυμα ότι παιδί με άσπεργκερ είναι στο Χάρμπαρτ.
Μιλάμε για πανέξυπνα άτομα.
Είναι πανέξυπνα άτομα.
Κακώς ο γενικός πληθυσμός τους βλέπει σαν διαφορετικούς
οι ίδιοι βλέπουν τον γενικό πληθυσμό σαν διαφορετικούς.
Μάλλον έτσι.
Μπορεί να αντιμετωπίσουν τον κόσμο αλλιώς και όλοι πολύ καλύτερα.
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να το αποκαλύψεις αυτό. Γιατί φαντάζομαι ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν ταμπού.
Υπάρχουν αλλά δεν μας ενδιαφέρουν.
Δεν σε ενδιαφέρουν.
Ναι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν.
Έχω μιλήσει με πάρα πολλούς γονείς εκατοντάδες και από την Ελλάδα και από την Κύπρο. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν τα ταμπού. Ότι λέει ο κόσμος αυτά τα παιδιά είναι υπέροχα και πρέπει να βγουν στην κοινωνία. Και θα κάνουν καλό όχι μόνο σε αυτές τις οικογένειες. Δεν θέλουν αυτές τις οικογένειες ούτε λύπηση ούτε συμπόνια. Θέλουν τα αυτονόητα που είναι η αποδοχή. Και θα εκπαιδεύσουν και τα παιδιά του γενικού πληθυσμού. Θα τα κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Θα κάνουν και τις οικογένειές τους καλύτερους ανθρώπους. Και έτσι ονειρεύαμε μέσα από τον αθλησμό μια συνύπαρξη κάποια προγράμματα με ειδικευμένους.
Έτσι γιατί εγώ δεν είμαι ειδικευμένος.
Θα είναι μέσα σε αυτά εκπαιδευτική, ψυχολόγοι, παιδοψυχολόγοι.
Είναι λεπτά τα θέματα.
Θέλουν εγχειρισμό γιατί όταν λέμε για φάσμα
μιλάμε για κάτι ευρύτερο
και η λειτουργικότητα είναι διαφορετική
από άνθρωπο σε άνθρωπο και από παιδί σε παιδί.
Οπότε θέλει προσοχή η ένταξη.
Αλλά σίγουρα χρειάζεται ένταξη.
Δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι
που τόσες χιλιάδες κόσμους να ζουν στο περιφόριο
και υπάρχουν παιδιά που γεννιούνται και μεθάνουν σε μια αυλή.
Είναι αμαρτία.
Γιατί για το τι θα πει ο κόσμος.
Δεν σας νοιάζει κάτι.
Να ρωτήσω κάτι.
Με τα λίγα που ξέρω εγώ για το άσπεργκερ
υπάρχει μια δυσκολία, θέλεις περισσότερο,
στην κοινωνική αλληλεπίδραση.
Ισχύει.
Σε ειρήνη τόσες περιπτώσεις.
Ποιο είναι ο αντιτάστασος αγάπητε Δημητρή.
Εγώ ας πούμε τώρα κάνουμε το skype.
Μετά από λίγο μόλις κλείσουμε θα είμαι λίγο κουρασμένος.
Δηλαδή μπορεί να φαίνομαι πολύ κοινωνικός.
Είμαι λίγο παντού.
Είμαι το να τ’ άλλο.
Αλλά δεν κουράζομαι πάρα πολύ με τον κόσμο.
Έτσι μου είπε και ο Γιάννης.
Ότι έχω αυτά τα στοιχεία.
Ένα από τα στοιχεία.
Είμαι μονικός αν καταφέρω κάτι.
Λοιπόν.
Ήμουνα μονικός αυτό πέντε μήνες.
Δεν πήγαινα λίγο το μυαλό μου.
Παρ’ όλα αυτά εγώ είμαι υπερλητουργικός.
Δεν το κάνω με πάση ειλικρινία.
Δεν το κάνω για εμένα.
Δηλαδή εγώ ούτε δεν ζητάω κάποια όφελες.
Τώρα θα λέω δόξα Θεός.
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που είναι λιγότερο λειτουργικοί.
Ή που είναι και υπερλητουργικοί.
Σαν και εμένα.
Έχουν μια διαφορετική προσέγγιση και κυρίως παιδιά.
Και οι οικογένειές τους
τραβάνε ένα γολγοθάς χωρίς να χρειάζεται να το τραβάνε.
Γιατί ανεβαίνουν ένα γολγοθάς
χωρίς να χρειάζεται να το ανέβουν.
Γιατί είναι πανέξυνα παιδιά.
Και όταν το άλλο παιδί
στο σχολείο ή οπουδήποτε
το πει κάτι
κακό
χαράσσεται μέσα τους
και στους γονείς και στο παιδί.
Κλείνονται ακόμα παραπάνω στον εαυτό τους
και απομονώνται από την κοινωνία.
Και αυτά τα παιδιά
οι διαγνώσεις
έχουν αυξηθεί και οι διαγνώσεις βέβαια να είμαστε ειλικρινείς.
Αλλά είναι
αυξάνονται πάρα πολύ.
Στο μέλλον θα δείτε πάρα πολύ.
Είναι πάρα πολλοί οι διαφορετικοί άνθρωποι πλέον.
Ας το πούμε έτσι.
Στην ουσία δεν είναι διαφορετικοί.
Πρέπει να είμαστε όλοι οι ίδιοι.
Όλοι το ίδιο πράγμα είμαστε.
Δημήτρη για να ρωτήσω κάτι.
Αυτά τα παιδιά, δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει μελέτες,
έχουν μια έφεση
αν θέλεις κάποιες δεξιότητες
στον αθλητισμό.
Όχι μόνο
έχω διαβάσει, γιατί έχω ιδιαίτερα εμπειρίες.
Ο αθλητισμός θα είναι
το μεγάλο μας όχημα.
Έχουν κυρίως με ατομικά αθλήματα.
Και γιατί θα αρέσουν
όπως εγώ να περνάνε όρες
με τον εαυτό τους και γιατί πολλοί γονείς
τα ίδια φαβούνται και την κοινωνία.
Λοιπόν, και ο στόχος είναι σιγά σιγά
μέσα τη συνεκπαίδευση
να βάλουμε και όσα παιδιά το επιθυμούν και οι γονείς τους
και στο ομαδικό αθλητισμό.
Θα κάνουν πολύ καλύτερους ανθρώπους.
Και το γενικό πληθυσμό
θα τον κάνουν πολύ καλύτερους ανθρώπους.
Έχουν να τους διδάξουν πάρα πολλά.
Και ο αθλητισμός δεν είναι μόνο πρωτοαθλητισμός.
Εγώ πρωτοαθλητισμό έκανα 20 χρόνια.
Και πρέπει να είναι για όλους.
Αλλά όχι ξεχωριστά εσείς εδώ, εμείς εδώ.
Παιδιά, δεν είναι.
Ειλικρινά υποφέρουν οι οικογένειες χωρίς λόγο.
Και το εννοώ.
Δηλαδή να έχει ένα παιδί
μια νεοπλασματική ασθένεια
δεν μπορείς να πεις στους γονείς σου
ότι δεν τρέχει τίποτα.
Γιατί τρέχει.
Υπάρχουν πραγματικά πολύ λειτουργικά παιδιά
ή λιγότερο λειτουργικά
που πραγματικά δεν τρέχει τίποτα.
Είναι η αγνία του γενικού πληθυσμού.
Γι’ αυτό ακόμα και με εμένα τώρα
αν δεν ξαναμιλήσατε κι εσείς
να φροντίζεστε συχνά πυκνά
να ενημερώνετε τον κόσμο.
Δηλαδή γενικά ό,τι γίνεται στην Κύπρο. Σεμινάρια, τόν ατ άλλο.
Να ενημερώνετε τον κόσμο.
Σώστε αν πάει ένα παιδάκι και αντί για καλημέρα πει
για τα στέδια
να μην το κορυφαίσει.
Σκέφτεται με άλλο τρόπο.
Με ιδιαίτερο τρόπο.
Σίγουρο τα παιδιά αυτά, επειδή είχαμε φιλοξενείς
και πολλές φορές και γονείς και παιδιά εδώ
έχουν μια ιδιαίτερη ιδιοφυγή.
Είναι μια ιδιοφυγή, αν θέλεις
που ξεχωρίζει.
Παιδιά, άνθρωποι με άσπρικερ
που παλιότερα δεν υπήρχε διάγνωση
για να αποδειχτεί, να ξέρετε έχουν σώσει τον κόσμο.
Λοιπόν, εγώ δεν μπορώ να σώσω τον κόσμο.
Εσύ μπορεί να κάνεις πολλά
και έχεις κάνει ήδη πολλά.
Κοίταξε να δεις όμως τι γίνεται.
Μια φωτογραφία και ένα μικρό κείμενο
πόσο μπορεί να επηρεάσει
τις ζωές θετικά
ανθρώπων που ένιωθαν
εγκλωβισμένοι, που ένιωθαν
απομονωμένοι, που βίωναν
καθημερινό τον bullying. Βγαίνουν προς τα έξω τώρα
και λένε αφού το κάνω Δημήτρης
και δημοσιοποιώ Δημήτρη το πρόβλημά του
πρέπει να το κάνω και εγώ.
Και πρέπει να βάλω τρόπους.
Ναι φοβερό.
Εγώ πραγματικά έχουν πάρει πάρα πολλή θάρρος.
Μου στέλνουν πάρα πολλά μηνύματα, εκατοντάδες μηνύματα
στα Instagram. Κυρίως και από την Κύπρο
πάρα πολλά μηνύματα.
Και χαίρομαι
για αυτό. Γιατί
χρειάζεται και μια απελευθέρωση αυτή
οι άνθρωποι. Δηλαδή
έχω μηνύματα ακόμα που ξεκινάνε
και από χωριά ή από μικρά νησιά
να πάνε στην Αθήνα για να
διαγνώσουν το παιδί τους. Γιατί ήταν και πολλοί που δεν ήθελαν
να το διαγνώσουν. Δηλαδή
να το αντιμετωπίσουν και αυτό.
Να μην το κάνουν αυτό οι γονείς. Δηλαδή
όταν είσαι μικρή ηλικία το παιδί
και έχει μια τέτοια διαγνώση παίρνει πολύ μεγάλη
βελτίωση η πρώιμη παρέμβαση.
Ναι. Πρέπει να είναι
όσο νωρίτερα δουλευτεί τόσο καλύτερα.
Έτσι. Λοιπόν. Και
το κυριότερο είναι το θέμα
εμάς των υπολείπων. Σε βόρειες χώρες τα έχουν λύσει αυτά
τα θέματα. Υπάρχει στη Σουηδία
υπάρχει στη Σουηδία
λογιστικό γραφείο που ζητάει μόνο ανθρώπους
με Asperger γιατί είναι αριθμομνήμονες.
Όχι γιατί από κάποια λήψη ή κάτι άλλο.
Δηλαδή εκμεταλλεύονται
αξιοποιούν μάλλον τα καλά τους στοιχεία.
Δεν τους αποκόπτουν από την κοινωνία.
Τώρα που μιλάμε πρέπει να σου πω
ότι έχω πάρει πάρα πολλά μηνύματα. Μια κυρία
η αγαπητή Ρένα είναι
μητέρα παιδιού με αυτισμό υψηλής
λειτουργικότητας.
Αυτά μου στέλνουν το εξής μήνυμα εμένα.
Ρε παιδί μου μίλησε ο άνθρωπος
που μπορούσε και μίλησε
γιατί είναι αναγνωρίσιμος
και δίνει την ευκαιρία σε εμάς να βγούμε
προς τα έξω. Αυτό είναι το βασικό τώρα
από όλα της ιστορίας.
Να βγούμε από το καβούκι μας και από τα
ταμπού μας και να διεκδικήσουμε
τα δικαιώματά μας.
Σωστά βέβαια. Την αποδοχή.
Αποδοχή και δικαιώματα. Σωστό.
Δεν ζητάει κάτι παράλογο.
Πρέπει να βρουν το θάρρος να το ζητήσουν.
Γιατί ξέρω ότι δεν είναι εύκολο.
Υπάρχουν ταμπού, υπάρχει κοινωνία.
Δεν είμαστε όμως την αρχαία Σπάρτη
που διαλέγανε τους πολεμικτές.
Ζούμε σε μια πολιτισμένη κοινωνία.
Οπότε να το απαιτήσουν και να το διεκδικήσουν
να τα καταφέρουν.
Δημήτρη σε ποια ηλικία έμαθες εσύ
ότι είσαι σε φασμάτωρο.
Για μένα τώρα υπάρχει
και στις ενήλικες
οι διαγνώσεις.
Πριν δύο χρόνια το έμαθα εγώ.
Αλλά βλέπω…
Σας είπα, το θέμα δεν είμαι εγώ.
Το θέμα είναι
εκατοντάδες χιλιάδες, γιατί τόση είναι
στην Ελλάδα τουλάχιστον, η οικογένεια
που είναι τόσο σογγωστός
όσο αριθμός.
Που είναι αμαρτία να ζουν στο περιθώριο.
Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο φαντάζομαι.
Έχεις απόλυτο δίκιο.
Λοιπόν, σε υπέρ-ευχαριστώ Δημήτρη για την κουβέντα.
Να είσαι καλά.
Να είσαι καλά φίλε.